MULLERTHALTRAIL

Waar ga je heen als je vier dagen hebt met je Full-suspension MTB als je wil gaan voor een groot avontuur in de Benelux? Wij kwamen uit bij het 112 kilometer lange Mullerthaltrail in Luxemburg. Oorspronkelijk is dit een wandelroute, maar wij vonden het wel een goed idee om het aan te gaan op de fiets.

Het is eind oktober, vroeg in de ochtend, als wij in de auto stappen. Tijdens de autorit bespreken we alles van gear tot kleding. Het is een uiting van de opwinding die al door ons lichaam giert. Vlak voordat we Etternach binnenrijden vallen onze monden open van het kleurenpallet. Ik open mijn raam en neem een flinke teug van de rijke boslucht. Er is iets aan deze combinatie van kleur en geur wat mij diep gelukkig maakt. 

Even later hebben wij ons fietspakkie aan en zitten wij met een brede grijns op het zadel. Het duurt niet lang of wij komen de eerste rotspartijen tegen. Ik verander mijn houding zodat ik kan anticiperen op de stenen en wortels die onder de bladeren verborgen liggen. We zweven door het bos en komen de eerste trappen tegen. Waar we eerst nog gespannen stuiteren, rollen we later gecontroleerd over deze klinkers. 

We fietsen over hangbruggen, tussen rotsen waarbij je amper 1,5 meter de ruimte hebt en komen beekjes met watervallen tegen. Behalve kabouters komen we alles tegen wat je van een sprookjesbos mag verwachten. Maar dat komt met een prijs. De gemiddelde snelheid ligt laag, heel laag. Op sommige stukken zijn er lange beklimmingen de je niet fietsend kan afleggen. We sjouwen wat af met onze fietsen op de rug. We komen veel trappen en omgewaaide bomen tegen. Dat mag de pret niet drukken, want om elke hoek herkennen we weer een nieuwe scène uit de ‘Lord of the rings’. We stoppen even voor een reepie en wat water en kijken omhoog. De bladeren vallen met een zacht geritsel uit de boom, een sprookjesachtig effect. 

Richting het eind van de dag wordt het pad een stuk beter te fietsen. We komen minder grote obstakels tegen. Het lijkt meer op een singletrail en de snelheid zit er weer goed in. De wandelaars die we tegenkomen lijken het niet erg te vinden dat we hier zijn, al kijken ze enigszins verrast dat wij dit trail fietsend afleggen. Inmiddels hebben we er vier uur opzitten en stiekem denk ik al aan het biertje dat we straks dubbel en dwars hebben verdient. Het is geen straf om hier te fietsen, al beginnen de benen te protesteren. Nog even doorzetten.

Een halve middag later zit ik gaar en voldaan op het terras van Etternach met mijn maten.
Ik ben benieuwd naar de volgende dagen… Nu is het tijd voor een biertje!